Robimy świąteczny, wielkanocny klimat. Zapraszam.

Kochani moi.

Cóż by tu dużo mówić.

Kolejne święta.

Kolejne święta, podczas których myślę sobie "Kurczę, kiedyś było jakoś fajniej".

Niee, żartuję. I właśnie w tym rzecz!

Te święta wielkanocne są inne. Chociaż od miesiąca nie byłam w kościele i czuję się czasem jak niewierząca, to mam wrażenie, że właśnie dzięki temu te święta przeżyłam naprawdę w porządku.

(Dzięki Bogu i Internetowi za transmisje online!)

Może to znak, że nawet takie coś jak to, co wydarza się aktualnie na świecie, ma swoje bardziej pozytywne strony?

Ale dziś nie będę dużo gadać.

Chciałam tylko życzyć Wam, nam wszystkim kilku rzeczy.

Żebyśmy się nie poddawali.

Żebyśmy sobie wybaczali, bo nikt nie jest idealny i wszyscy popełniamy błędy.

Żebyśmy umieli podążać za tym, co kochamy, i nie dali sobie wmówić, że "to się nam nie opłaca".

Żebyśmy tworzyli takie relacje z innymi ludźmi, które będą dla nas oparciem- w zdrowiu i w chorobie.

Żebyśmy znaleźli coś, w co uwierzymy.

Żebyśmy zobaczyli sens w życiu. Oraz w śmierci.

Kochany Czytelniku, nie życzę Ci "wesołych świąt". Nawet nie "wesołego życia".

Życzę Ci dobrego życia. Pięknego i, okay, może czasem totalnie trudnego. Bo kto powiedział, że będzie łatwo i wesoło?

Ale wierzę, że mimo wszystko damy radę.

Bo, cholibka, ponoć zawsze jest nadzieja.

Tego się trzymajmy.

No, to by było na tyle.

Trzymajcie się tam wszyscy. Mam nadzieję, że dotrwamy cali i zdrowi do końca tego cyrku. Strasznie się za Wami stęskniłam.

Zrobiło się lekko sentymentalnie.

Pora więc kończyć.

Do zobaczenia w bliżej nieokreślonej przyszłości.

Pozdrawiam serdecznie,

Wasza Niepoczytalna.